Ziemia to metafora siły, pewności, skupienia, koncentracji, poczucia bezpieczeństwa.
W harmonii z pozostałymi żywiołami, (powietrzem, ogniem i wodą ) jest podstawą wszystkiego.
Osoby, które mają zrównoważony wewnętrzny żywioł ziemi, są pewne siebie, ale nie zarozumiałe, traktują sprawy poważnie, jednak nie nazbyt poważnie. Nie ulegają łatwo emocjom oraz impulsom; nie poddają się, przezwyciężają swoje braki lub niewiedzę.
Jeśli jest jej nadmiar, pojawia się poczucie uziemienia: ospałość, ociężałość, bierność, która może być odczuwana jako trudne do przezwyciężenia lenistwo. Objawy pojawiają się nie tylko na poziomie ciała, lecz także umysłu. Będą to np.: otępienie czy stany depresyjne, brak mocy twórczych, małostkowość czy nadmierne przywiązanie do błahych spraw.
Z drugiej strony brak kontaktu z ziemią może objawiać się poprzez rozchwianie emocjonalne, brak ukorzenienia. Osoby, u których żywioł ziemi jest zbyt słaby, nie są w stanie dokończyć rozpoczętych projektów, nigdzie nie czują się dobrze, stale poszukują czegoś, na czym mogłyby się wesprzeć, i kogoś, na kim mogłyby polegać. Oznacza głowę w chmurach, uczucie zagubienia, rozchwiania, lekkomyślność, nieprzystosowanie do rzeczywistości.
Comments