Hrabia Alfred Władysław Augustyn Korzybski, założyciel Międzynarodowego Towarzystwa Semantyki Ogólnej, powiedział kiedyś, że świat ludzi stworzył możliwość uwięzienia czasu. Człowiek zawsze może tworzyć nowe, ponieważ potrafi pamiętać to, co stare. Dzięki pamięci może zapisywać swoje doświadczenia i przemyślenia, a zapisując, może przekazać to, czego się nauczył, przyszłym pokoleniom, które z kolei zrobią to samo. W ten sposób odbywa się nieustanny proces gromadzenia i syntezy, który pozwala na stworzenie cywilizacji. Mogą pojawiać się okresy stagnacji, nawet te stosunkowo mało twórcze epoki przekazują cywilizację w postaci ziarna. Zapiski prowadzone są w jaskiniach, klasztorach, doświadczenia przenoszą się przez przekazy ustne. Płomień cywilizacji nie gaśnie. Żadne pokolenie nie musi zaczynać od zera. Rewolucje niszczą górne warstwy społeczeństwa, zawsze jednak znajdą się jednostki, które pamiętają i które przekażą swą wiedzę zapalonym umysłom.
Uważał on ponadto, ze Człowiek nie może odbierać świata bezpośrednio, ale jedynie za pomocą abstrakcyjnych skojarzeń, obrazów odbieranych z układu nerwowego, które w dalszym ciągu są przekazywane werbalnie. W konsekwencji te złożone ludzkie odczucia i nieprecyzyjność języka prowadzą do zniekształceń rzeczywistego obrazu. Odbiór tego, co nas otacza, nie jest strukturalnie podobny do tego, co nas otacza w rzeczywistości.
W czasie pewnego wykładu dla studentów Korzybski wyjął zawinięte w biały papier pudełko ciastek. Wyjaśnił, że musi coś zjeść, po czym zaproponował studentom pierwszego rzędu, by także się poczęstowali. Wszyscy jedli ze smakiem, gdy Korzybski szybkim ruchem zerwał biały papier z pudełka, ujawniając oryginalne opakowanie – duże zdjęcie głowy psa z napisem „Ciastka dla psów”. Studenci zareagowali z przerażeniem, . Korzybski skomentował to następująco: „Drodzy Państwo, właśnie zademonstrowałem, że ludzie nie tylko jedzą pokarmy, ale także słowa, i że smak tych pierwszych często zdominowany jest smakiem drugich”. Ten żart posłużył zilustrowaniu powstawania problemów międzyludzkich, których początek bierze się z niezrozumienia, czy też łączenia w jedno, różnych, czasem przeciwstawnych sformułowań językowych, ostatecznie zawodzących w próbie opisywania rzeczywistości
Comments