Franz Kafka, który nigdy nie ożenił się i nie miał dzieci, w październiku 1923 roku, podczas spaceru, spotkał w steglitzkim parku małą płaczącą dziewczynkę, która zgubiła ulubioną lalkę. Ona i Kafka na próżno szukali zabawki. Kafka powiedział jej, żeby się z nim spotkała następnego dnia i razem ponownie poszukują.
Następnego dnia, kiedy wciąż nie znaleźli lalki, Kafka dał dziewczynce list "napisany" przez lalkę, w którym były takie słowa:
"Proszę nie płacz. Pojechałam na wycieczkę, aby zobaczyć świat.
Napiszę do ciebie o moich przygodach". Tak rozpoczęła się historia, która trwała do końca życia pisarza. Kiedy się spotykali, Kafka czytał jej starannie skomponowane listy opisujące przygody lalki na świecie. W końcu Franz przeczytał dziewczynce list z historią, którą sprowadza lalkę z powrotem do Berlina, a potem wręczył jej kupioną lalkę. "Ona wcale nie wygląda jak moja lalka" - powiedziała.
Kafka dał jej kolejny list, w którym mówił: "Podróże mnie zmieniły". Dziewczynka przytuliła nową lalkę i zaniosła ją do domu.
Rok później Kafka zmarł. Kilka lat później, dorosła już dziewczyna, znalazła ukryty w lalce mały liścik podpisany przez Kafkę:
"Wszystko, co kochasz, prawdopodobnie zostanie utracone,
ale na końcu miłość powróci w inny sposób.”
Ten mało znany epizod z biografii praskiego twórcy stał się punktem wyjścia do stworzenia niezwykłej opowieści, gdzie fakty przeplatają się z literacką fikcją.
Pisarz i jego dzieło, niezwykła przyjaźń i lalka podniesiona do rangi pełnoprawnego bohatera – Gerd Schneider zabiera czytelników w wyjątkową, erudycyjną podróż z pogranicza snu i jawy, tak bliską atmosferze tajemnicy i nieokreślenia, obecnej w twórczości Kafki.
टिप्पणियां