Samotność radosna.

W języku angielskim „solitude”

to samotność radosna,

w której jest siła

i niezależność.

Już w XVIII w. I. Kant pisał o a- społeczenej towarzyskości człowieka.

O tym, że nie może się on obyć bez ludzi, ale jednocześnie nie może ich też często znieść. Mamy potrzebę uspołecznienia i przynależenia, ale jednocześnie chcemy się z grupy wyróżnić i od niej uwolnić, by usłyszeć wyraźnie swój własny głos, swoje własne myśli.

Pragniemy pobyć w samodzielnie wybranej „osobności”, by odnaleźć siebie, zaprzyjaźnić się ze sobą, albo poczuć z samym sobą bliskość.

Choć jestem często postrzegana jako osoba otwarta, ciepła i szukająca kontaktu z ludźmi, mam też rysy introwertyczne. Uwielbiam długie, głębokie rozmowy o ważnych sprawach w małym gronie. Bardzo często potrzebuję ludzi, bo lubię wymianę myśli z innymi i jestem ludzi ciekawa. Równie często potrzebuję pobyć sama. Te dwie potrzeby układają się we mnie w harmonijną całość, sprzyja temu również pisanie.

Można być więc szczęśliwym, żyjąc w pojedynkę, choć na pewno jest to łatwiejsze, gdy ma się grono przyjaciół, ponieważ, w każdym z nas jest też potrzeba bliskości i akceptacji.

Szczęście daje przede wszystkim poczucie wewnętrznej niezależności,

a także oddech od zobowiązań, które niesie ze sobą życie społeczne.

Są jednak rodzaje samotności, z którymi nikt z nas nie che się mierzyć. Bolesna bywa samotność w grupie, w tłumie, polegająca na tym, że człowiek nie czuje się jej częścią, nie czuje, że przynależy, że naprawdę jest widziany i słyszany. Bolesny jest ten rodzaj samotności i doskwiera on często nastolatkom. Wielu z nas ucieka również od najgłębszych lęków, strachu przed samotnością ostateczną, którą jest śmierć. Dzieje się tak też dlatego, że bardzo wielu ludzi ma dość małą świadomość siebie, nie rozumie siebie samych, nie potrafi się z sobą zaprzyjaźnić

Jakie jest na to antidotum?

Niezmiernie ważnym i potrzebnym jest to, aby nawiązać kontakt z sobą samym.

Nawiązanie bliskiego kontaktu z sobą

to jak podarowanie sobie samemu

wewnętrznego bezpieczeństwa, osadzenia go w sobie

A to bardzo zmniejsza lęk przed samotnością.