Przemienienie.

Rozumiałem już.

Umiera gąsienica, kiedy zamienia się w poczwarkę.

Umiera roślina,

kiedy zawiązuje się ziarno.

Każdy, przemieniając się, odczuwa smutek i niepokój.

Wszystko w nim staje się zbędne.

Każdy, przemieniając się, jest jak pełen żalu cmentarz.

Podobnie ludzkie rzesze, czekające na przemianę, gdy zużyło się już stare królestwo i nikt go odmłodzić nie zdoła. Nie ma lekarstwa ani dla gąsienicy, ani dla rośliny, ani dla dziecka, które dojrzewa, a chciałoby odzyskać szczęście wracając do dzieciństwa, tak aby zabawy już nudne teraz znów stary się barwne, a ramiona matczyne i smak mleka - znów słodkie, ale nie ma już ani kolorowych zabaw, ani ucieczki w matczyne ramiona, ani słodyczy w mleku - i dziecko odchodzi smutne.

Gdy zużyło się stare królestwo, ludzie, nawet nie wiedząc o tym, domagają się królestwa nowego. Dziecko, które dojrzało i odwykło od matki, znajdzie ucieczkę dopiero znalazłszy kochaną kobietę.

Ona jedna da mu znowu wewnętrzną jedność.

Ale kto ludziom pokaże ich nowe królestwo?

Kto z zamętu świata, samą siłą swojego natchnienia, wyprowadzi

jego nową postać?

Kto zmusi świat, aby zwrócił ku niej oczy i aby ją rozpoznał?

A rozpoznawszy pokochał?

To nie dla logika zadanie, ale dla artysty, dla rzeźbiarza.

Bo ten tylko kuć zdoła w marmurze, kto nie szuka dla siebie wyjaśnień ,

a w marmurze odciśnie się wtedy jego moc budzenia miłości.

Antoine Marie Jean-Baptiste Roger de Saint-Exupéry, wym. – francuski pilot, pisarz i poeta. Autor Małego Księcia, jednego z najważniejszych utworów literackich XX wieku Fragment pochodzi z niedokończonego dzieła "Twierdza".