Miłość to my.

• Pan Bóg jest istotą absolutnie samodzielną. Stwarza człowieka jako istotę absolutnie samodzielną. (...)

I między nimi pojawia się miłość.

Miłość polega na tym, że istoty absolutnie samoistne nie mogą bez siebie żyć.

• Zwieńczeniem wolności jest My.

Ten, kto kocha, chciałby „przyswoić sobie” i „mieć” tego, kogo kocha.

Ale takie „przyswojenie” i „posiadanie” oznacza unicestwienie samodzielności innego. Miłość jest sprzecznością między pragnieniem posiadania i nieposiadania – miłość to pozostające w wiecznym sporze „mieć” i zarazem „nie mieć”. Jak można „mieć”, by „nie mieć”, i jak można „nie mieć”, by „mieć”?

„Myśli wyszukane” ks. Józefa Tischnera