"Co nazywasz tworzeniem?
Bo jeśli chodzi o znaczące wynalazki, tylko niewielu jest do tego zdolnych.
Mówisz więc o nielicznych. A inni?
Na co ojciec odparł:
- Tworzyć, to czasem również pomylić krok w tańcu, albo błędnie ciąć dłutem w kamieniu.
Przydatność gestu niewielkie ma znaczenie. Ślepcze, co przytykasz nos do
oglądanego dzieła: wysiłek twórcy wydaje ci się jałowy; ale odstąp parę kroków do tyłu.
Spojrzyj z większej odległości choćby na ruch uliczny w pewnej dzielnicy miasta.
Widzisz
tylko jedno: wielkie ożywienie i złoty pył pracy. Nie dostrzegasz tych gestów, które nic nie
dały. Gdyż ludzie, pochyleni każdy nad swoją robotą, każdy jak potrafi, budują pałace i
cysterny, i wiszące ogrody.
Dzieła rodzą się niezawodnie z czarodziejstwa ich palców.
I powiadam ci, że rodzą się zarówno z ruchów niezręcznych, jak i ze skutecznych:...]
Wielki rzeźbiarz rodzi się z tej gleby, którą tworzą pośledni rzeźbiarze. Oni są dla niego jak schody, oni go wynoszą w górę.
A zapał tańca wymaga, aby tańczyli wszyscy - nawet ci, co tańczą kiepsko - w przeciwnym razie nie ma zapału, tylko skamieniałość i sztuczność, i spektakl pozbawiony większego znaczenia
Nie potępiaj błędów tak, jak to robi historyk, który osądza minioną epokę.
Kto będzie robił wyrzuty cedrowi, że jest dopiero nasieniem albo łodyżką, pochylonym pędem?
Poczekaj. Spośród pomyłek i błędów wyrośnie cedrowy las, z którego w wietrzne dni jak dym
kadzidła będą ulatywać ptaki.
Na koniec zaś ojciec mówił mi jeszcze tak:
- Powiedziałem ci przecież:
Jeden się myli, drugiemu się udaje - niech cię te różnice nie trapią.
Naprawdę żyzne jest bowiem wielkie współdziałanie: jedno stające się dzięki drugiemu.
Ruch nieudany służy temu, który jest bezbłędny.
Obmyślaj takie królestwo, w którym wszystko byłoby po prostu przeniknięte zapałem.
[...] Dlatego, jeśli wzywam was, żebyście wspólnie pracowali i tworzyli razem wielką
całość, wzbogacającą każdego i obejmującą wszystkich.
[...]Piękno ludzkiej twarzy istnieje tylko dzięki temu, że każdy jej szczegół znajduje jak gdyby echo we wszystkich pozostałych. I wzrusza was jej widok.
Zrozumiałem wtedy, że potrzebują ciszy.
Bo tylko w ciszy prawda każdego człowieka daje zalążek i wypuszcza korzenie.
Staje się razem ze stającym się czasem.
A w każdej chwili było tym, czym miało być."
fragmenty utworu sprzed wieku pod tytułem "Twierdza",
Utwór jest ostatnią książką Antoine'a de Saint-Exupéry'ego, ( znanego powszechnie jako autora "Małego Księcia" ) Autor uważał ją dzieło swego życia. Odszedł, zanim zdołał ją ukończyć..
Comments