Astrologia od zarania dziejów służyła zaspokajaniu odwiecznego dążenia człowieka do poznania sensu życia i zrozumienia samego siebie, co z kolei pozwalało mu świadomie planować przyszłość.
Uważa się go za współtwórcę astrologii humanistycznej. Dane Rudhyar (1895-1985) był przede wszystkim kompozytorem, malarzem i poetą, teoretykiem estetyki, autorem wartościowej pracy o muzyce hinduskiej. Zafascynowany Psychologią głębi. Jego zdaniem chociaż Gwiazdy wyszczególniają siły psychologiczne działające w jednostkach, to nie ignorują ludzkiej wolności w reagowaniu na te siły. Początkowo nazwał swoją nową interpretację „astrologią harmoniczną”, a wraz z dojrzewaniem idei przemianowano ją na „astrologię humanistyczną”.
Napisał:
Astrologia humanistyczna zajmuje się relacją pomiędzy człowiekiem,
a otaczającym go wszechświatem - jego kosmicznym środowiskiem.
Astrologia nie jest niczym innym, jak tylko mową symboli, rodzajem algebry życia.
Podsumowując, dwa podstawowe elementy astrologii humanistycznej, to: po pierwsze - ogólna struktura przestrzeni, której środkiem jest człowiek, oraz po drugie - wszystkie ciała niebieskie, które przechodzą przez tę strukturę, wchodząc w najrozmaitsze ze sobą zależności, czyli „aspekty”. Każde z tych ciał niebieskich obdarzone jest innymi cechami, ponieważ porusza się w swój szczególny sposób, ze szczególną prędkością, a także ponieważ z naszego punktu widzenia różni się rozmiarami, kolorem i tym, co w języku współczesnej astronomii nazywamy miejscem w uporządkowanym ciągu, zwłaszcza zaś w ciągu planet układu słonecznego.
Pisał dalej:
Nic we wszechświecie nie jest nieruchome, wszystko podlega zmianom.
Żyjemy w epoce skrajnego indywidualizmu. „Humanistyczne” podejście do astrologii, nad którego sformułowaniem pracowałem przez wiele lat, ma pozwolić ludziom na bardziej świadome spojrzenie na głębszy poziom przeżyć, ażeby mogli pełniej zrealizować swoją indywidualność i przeznaczenie, czyli odnaleźć swoje miejsce i rolę we wszechświecie. W takiej astrologii człowiek nie jest traktowany jako zewnętrzna forma jego horoskopu urodzeniowego; nie chodzi tu o to, by rządził on swoimi potencjałami, ograniczając cechy „złe” i starając się skorzystać z „dobrych”. Horoskop urodzeniowy widziany jest jako obraz opisujący „najgłębszą naturę” człowieka. Jest to skomplikowany symbol kosmiczny - słowo, logos, które opisuje potencjały danej jednostki. Jest to „kosmiczne imię” człowieka, a zarazem zestaw instrukcji opisujących w jaki sposób człowiek ma optymalnie zrealizować to, co w momencie urodzenia uzyskał jako czysty potencjał - „ziarno talentów”.
Horoskop urodzeniowy to mandala, środek umożliwiający osiągnięcie całościowej integracji osobowości.
Kiedy przyjrzymy się zjawiskom kosmicznym zachodzącym w odległej przestrzeni, zaczynamy odczuwać potęgę rytmów kosmicznych: wschodów i zachodów Słońca i Księżyca, pojawiania się i znikania gwiazd, nowi i pełni Księżyca, koniunkcji planet i innych okresowych zjawisk. W taki właśnie sposób, odnosząc pozornie bezładne, losowe zdarzenia z życia ludzi do cyklicznych i przewidywalnych ruchów i zależności pomiędzy ciałami niebieskimi, astrologia dała ludzkości cenne poczucie ładu, które z kolei pozwala odnaleźć poczucie co najmniej transcendentalnego bezpieczeństwa.
Comments